1. ამ თავის მიზნებისათვის გადასახადის გადამხდელი ამცირებს მიღებულ შემოსავალს გაწეული ხარჯების ოდენობით (გარდა ამ კოდექსით განსაზღვრული ხარჯებისა).

გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული (გაწეული) გონივრული და დოკუმენტირებული ხარჯები (და ამ კოდექსით გათვალისწინებულ შემთხვევებში ზარალი) აღიარებულია ხარჯად.

დასაბუთებული ხარჯები გაგებულია, როგორც ეკონომიკურად გამართლებული ხარჯები, რომელთა შეფასება გამოხატულია ფულადი თვალსაზრისით.

დოკუმენტირებული ხარჯები იგულისხმება კანონის შესაბამისად შედგენილი დოკუმენტებით დადასტურებულ ხარჯებად. რუსეთის ფედერაციაან უცხო ქვეყანაში, რომლის ტერიტორიაზეც განხორციელდა შესაბამისი ხარჯები და (ან) გაწეული ხარჯების ირიბად დამადასტურებელი დოკუმენტები (მათ შორის, საბაჟო დეკლარაცია, მივლინების ბრძანება, სამგზავრო დოკუმენტები) , ანგარიში ხელშეკრულების შესაბამისად შესრულებული სამუშაოს შესახებ). ხარჯები აღიარებულია, როგორც ნებისმიერი ხარჯი, იმ პირობით, რომ ისინი განხორციელდება შემოსავლის გამომუშავებისკენ მიმართული საქმიანობის განსახორციელებლად.

2. ხარჯები, მათი ხასიათის, აგრეთვე, განხორციელების პირობებისა და გადასახადის გადამხდელის საქმიანობის სფეროებიდან გამომდინარე, იყოფა წარმოება-რეალიზაციასთან დაკავშირებულ და არასაოპერაციო ხარჯებად.

პუნქტი გამორიცხულია. - ფედერალური კანონიდათარიღებული 29.05.2002 N 57-FZ.

2.1. ამ თავის მიზნებისათვის, ახლადშექმნილი და რეორგანიზაციული ორგანიზაციების ხარჯები აღიარებულია, როგორც ფულადი ღირებულების მქონე ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებების ღირებულება (ნარჩენი ღირებულება) და (ან) მემკვიდრეობით მიღებული ვალდებულებები. რეორგანიზაციის მიერ რეორგანიზაციის მიერ შეძენილი (შექმნილი) იურიდიული პირების რეორგანიზაცია რეორგანიზაციის დასრულებამდე. ფულადი ღირებულების მქონე ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებების ღირებულება განისაზღვრება მონაცემებითა და დოკუმენტებით საგადასახადო აღრიცხვაგადამცემი მხარე აღნიშნულ ქონებაზე, ქონებრივ და არაქონებრივ უფლებებზე საკუთრებაში გადაცემის თარიღით.

ახლად შექმნილი და რეორგანიზებული ორგანიზაციების ხარჯები ასევე აღიარებულია როგორც ამ თავის , - , - მუხლებით გათვალისწინებული ხარჯები (და ამ კოდექსით გათვალისწინებულ შემთხვევებში ზარალი), რომელიც გაწეულია (გაწეული) რეორგანიზაციული ორგანიზაციების მიერ იმ ნაწილში, რომელიც არ იყო. მათ მიერ გათვალისწინებული საგადასახადო ბაზის ფორმირებისას. დაბეგვრის მიზნებისათვის ეს ხარჯები აღირიცხება მემკვიდრე ორგანიზაციების მიერ ამ თავით გათვალისწინებული წესით და პირობებით. ასეთი ხარჯების შემადგენლობა და მათი შეფასება განისაზღვრება რეორგანიზაციის დასრულების თარიღისთვის რეორგანიზაციის საგადასახადო აღრიცხვის მონაცემებისა და დოკუმენტების მიხედვით (თითოეული გაერთიანების საქმიანობის შეწყვეტის შესახებ ჩანაწერის გაკეთების თარიღი). იურიდიული პირი- მიერთების სახით რეორგანიზაციის შემთხვევაში).

ორგანიზაციების რეორგანიზაციის პროცესში ქონების (ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებები) გადაცემასთან (მიღებასთან) დაკავშირებული დამატებითი ხარჯები მხედველობაში მიიღება საგადასახადო მიზნებისთვის ამ თავით დადგენილი წესით.

3. გადასახადის გადამხდელთა ცალკეული კატეგორიის საგადასახადო მიზნებისათვის აღიარებული ხარჯების ან განსაკუთრებულ გარემოებებთან დაკავშირებით გაწეული ხარჯების განსაზღვრის თავისებურებები დგინდება ამ თავის დებულებებით.

4. თუ თანაბარი საფუძვლების მქონე გარკვეული ხარჯები შეიძლება ერთდროულად მიეკუთვნოს ხარჯების რამდენიმე ჯგუფს, გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს დამოუკიდებლად განსაზღვროს, რომელ ჯგუფს მიაკუთვნებს ასეთ ხარჯებს.

5. გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული ხარჯები, რომელთა ღირებულება გამოხატულია უცხოურ ვალუტაში, მხედველობაში მიიღება იმ ხარჯებთან ერთად, რომელთა ღირებულება გამოიხატება რუბლებში.

გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული ხარჯები, რომელთა ღირებულება გამოიხატება ჩვეულებრივ ერთეულებში, მხედველობაში მიიღება ხარჯებთან ერთად, რომელთა ღირებულება გამოხატულია რუბლებში.

ამ ხარჯების ხელახალი გაანგარიშება ხდება გადასახადის გადამხდელის მიერ არჩეულის მიხედვით სააღრიცხვო პოლიტიკადაბეგვრის მიზნებისათვის ასეთი ხარჯების აღიარების მეთოდი მუხლებისა და ამ კოდექსის შესაბამისად.

ამ თავის მიზნებისათვის გადასახადის გადამხდელთა ხარჯების შემადგენლობაში ასახული თანხები ხელახლა არ შედის მის ხარჯებში.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის დებულებები გამოიყენება შემდეგ მუხლებში:

ხარჯები, რომლებიც არ გამოიქვითება საგადასახადო მიზნებისთვის
49) სხვა ხარჯები, რომლებიც არ აკმაყოფილებს რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტით განსაზღვრულ კრიტერიუმებს.

1. ამ თავის მიზნებისათვის გადასახადის გადამხდელი ამცირებს მიღებულ შემოსავალს გაწეული ხარჯების ოდენობით (გარდა ამ კოდექსის 270-ე მუხლით განსაზღვრული ხარჯებისა).

გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული (გაწეული) გონივრული და დოკუმენტირებული ხარჯები (ამ კოდექსის 265-ე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევებში კი ზარალი) აღიარებულია ხარჯად.

დოკუმენტირებული ხარჯები იგულისხმება როგორც ხარჯები, რომლებიც დადასტურებულია რუსეთის ფედერაციის კანონმდებლობის შესაბამისად შედგენილი დოკუმენტებით, ან დოკუმენტებით, რომლებიც შედგენილია უცხო სახელმწიფოში მოქმედი ბიზნეს პრაქტიკის შესაბამისად, რომლის ტერიტორიაზეც განხორციელდა შესაბამისი ხარჯები და (ან) დოკუმენტები ირიბად. გაწეული ხარჯების დადასტურება (მათ შორის, საბაჟო დეკლარაცია, მივლინების ბრძანება, სამგზავრო დოკუმენტები, ხელშეკრულების შესაბამისად შესრულებული სამუშაოს ანგარიში). ხარჯები აღიარებულია, როგორც ნებისმიერი ხარჯი, იმ პირობით, რომ ისინი განხორციელდება შემოსავლის გამომუშავებისკენ მიმართული საქმიანობის განსახორციელებლად.

პუნქტი გამორიცხულია. - 2002 წლის 29 მაისის ფედერალური კანონი N 57-FZ.

2.1. ამ თავის მიზნებისათვის, ახლადშექმნილი და რეორგანიზაციული ორგანიზაციების ხარჯები აღიარებულია, როგორც ფულადი ღირებულების მქონე ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებების ღირებულება (ნარჩენი ღირებულება) და (ან) მემკვიდრეობით მიღებული ვალდებულებები. რეორგანიზაციის მიერ რეორგანიზაციის მიერ შეძენილი (შექმნილი) იურიდიული პირების რეორგანიზაცია რეორგანიზაციის დასრულებამდე. ფულადი ღირებულების ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებების ღირებულება განისაზღვრება გადამცემი მხარის მონაცემებითა და საგადასახადო აღრიცხვის დოკუმენტებით აღნიშნულ ქონებაზე, ქონებრივ და არაქონებრივ უფლებებზე საკუთრებაში გადაცემის თარიღისათვის.

255-ე, 260 - 268, 275, 275.1, 279, 280, 283, 304, 318 - 320-ე მუხლებით გათვალისწინებულ ხარჯებად (ამ კოდექსით გათვალისწინებულ შემთხვევებში კი ზარალად) აღიარებულია აგრეთვე ახლადშექმნილი და რეორგანიზაციული ორგანიზაციების ხარჯები. ამ თავის მიერ განხორციელდა (გადაეწყო) ორგანიზაციების რეორგანიზაცია იმ ნაწილში, რაც მათ მიერ არ იქნა გათვალისწინებული საგადასახადო ბაზის ფორმირებისას. დაბეგვრის მიზნებისათვის ეს ხარჯები აღრიცხულია მემკვიდრე ორგანიზაციების მიერ ამ თავით გათვალისწინებული წესით და პირობებით. ასეთი ხარჯების შემადგენლობა და მათი შეფასება განისაზღვრება რეორგანიზაციის დამთავრების თარიღისთვის რეორგანიზებული ორგანიზაციების მონაცემებისა და საგადასახადო აღრიცხვის დოკუმენტების მიხედვით (თითოეული გაერთიანებული იურიდიული პირის საქმიანობის შეწყვეტის შესახებ ჩანაწერის გაკეთების თარიღი - კუთვნილების სახით რეორგანიზაციის შემთხვევაში).

აღნიშნული ხარჯები გადასახადის გადამხდელს ხელახლა აანგარიშებს სააღრიცხვო პოლიტიკაში დაბეგვრის მიზნებისათვის ასეთი ხარჯების აღიარების მეთოდის მიხედვით, ამ კოდექსის 272-ე და 273-ე მუხლების შესაბამისად.

რუსეთის ფედერაციის ST 252 საგადასახადო კოდექსი.

1. ამ თავის მიზნებისათვის გადასახადის გადამხდელი ამცირებს მიღებულ შემოსავალს თანხით
გაწეული ხარჯები (გარდა ამ კოდექსის 270-ე მუხლით განსაზღვრული ხარჯებისა).
გონივრული და დოკუმენტირებული ხარჯები აღიარებულია ხარჯებად (და ში
ამ კოდექსის 265-ე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევებს, ზარალს.
გადასახადის გადამხდელი.
დასაბუთებული ხარჯები გაგებულია, როგორც ეკონომიკურად გამართლებული ხარჯები, შეფასება
რომელიც გამოხატულია ფულადი თვალსაზრისით.
დოკუმენტირებული ხარჯები არის ის ხარჯები, რომლებიც დოკუმენტირებულია
დოკუმენტები, რომლებიც შესრულებულია რუსეთის ფედერაციის კანონმდებლობის შესაბამისად, ან
დოკუმენტები შედგენილი საქმიანი წეს-ჩვეულებების შესაბამისად
უცხო ქვეყანა, რომლის ტერიტორიაზეც განხორციელდა შესაბამისი ხარჯები და
(ან) გაწეული ხარჯების ირიბად დამადასტურებელი დოკუმენტები (მათ შორის, საბაჟო
დეკლარაცია, მივლინების ორდერი, სამგზავრო დოკუმენტები, ანგარიში შესრულებული სამუშაოს შესახებ
ხელშეკრულების შესაბამისად). ხარჯები არის ნებისმიერი ხარჯი, იმ პირობით, რომ ისინი გაწეულია
შემოსავლის გამომუშავებისკენ მიმართული საქმიანობის განხორციელება.

2. ხარჯები მათი ხასიათის, აგრეთვე განხორციელების პირობებისა და მიმართულებების მიხედვით
გადასახადის გადამხდელის საქმიანობა იყოფა წარმოებასთან დაკავშირებულ ხარჯებად და
გაყიდვები და არაოპერაციული ხარჯები.
მეორე პუნქტი წაშლილია.

2.1. ამ თავის მიზნებისათვის ახლად შექმნილი და რეორგანიზაციული ორგანიზაციების ხარჯები
ქონების, ქონებისა და არაქონების ღირებულება (ნარჩენი ღირებულება).
ფულადი ღირებულების მქონე უფლებები და (ან) მემკვიდრეობითი თანმიმდევრობით მიღებული ვალდებულებები
რეორგანიზაციის მიერ შეძენილი (შექმნილი) იურიდიული პირების რეორგანიზაციისას
ორგანიზაციებს რეორგანიზაციის დასრულებამდე. ქონების ღირებულება და
ფულადი ღირებულების მქონე არაქონებრივი უფლებები განისაზღვრება მონაცემებითა და დოკუმენტებით
გადამცემი მხარის საგადასახადო აღრიცხვა მითითებულზე საკუთრებაში გადაცემის დღეს
ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებები.
ხარჯად აღიარებულია ასევე ახლად შექმნილი და რეორგანიზაციული ორგანიზაციების ხარჯები
(და ამ კოდექსით გათვალისწინებულ შემთხვევებში 255-ე მუხლებით გათვალისწინებული დანაკარგები).
ამ თავის 260 - 268, 275, 275.1, 279, 280, 283, 304, 318 - 320, განხორციელებული.
(გაწეული) რეორგანიზებული ორგანიზაციების მიერ იმ ნაწილში, რომელიც არ იქნა გათვალისწინებული მათ მიერ როცა
საგადასახადო ბაზის ფორმირება. საგადასახადო მიზნებისთვის ეს ხარჯები გათვალისწინებულია
მემკვიდრე ორგანიზაციებს ამით გათვალისწინებული წესით და პირობებით
ხელმძღვანელი. ასეთი ხარჯების შემადგენლობა და მათი შეფასება განისაზღვრება გადასახადის მონაცემებისა და დოკუმენტების მიხედვით
რეორგანიზებული ორგანიზაციების აღრიცხვა რეორგანიზაციის დასრულების თარიღისთვის (ჩანაწერის გაკეთების თარიღი
თითოეული შვილობილი იურიდიული პირის საქმიანობის შეწყვეტა - რეორგანიზაციის შემთხვევაში
დანართის ფორმა).
ქონების (ქონების) გადაცემასთან (მიღებასთან) დაკავშირებული დამატებითი ხარჯები
და არა ქონებრივი უფლებები) ორგანიზაციების რეორგანიზაციისას, საგადასახადო მიზნებისთვის,
ამ თავით დადგენილი წესით.

3. საგადასახადო მიზნებისათვის აღიარებული ხარჯების განსაზღვრის თავისებურებები, რისთვის
გადასახადის გადამხდელთა გარკვეული კატეგორიები ან სპეციალურთან დაკავშირებით გაწეული ხარჯები
გარემოებები დადგენილია ამ თავის დებულებებით.

4. თუ შესაძლებელია ზოგიერთი ხარჯის ერთდროული დარიცხვა
ხარჯების რამდენიმე ჯგუფზე გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს დამოუკიდებლად განსაზღვროს რომელი
ეს არის ჯგუფი, რომელსაც ის მიაწერს ასეთ ხარჯებს.

5. გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული ხარჯები, რომელთა ღირებულება გამოხატულია უცხოეთში
ვალუტა მხედველობაში მიიღება ხარჯებთან ერთად, რომელთა ღირებულება გამოხატულია რუბლებში.
გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული ხარჯები, რომელთა ღირებულება გამოხატულია ჩვეულებრივი
ერთეულები გათვალისწინებულია ხარჯებთან ერთად, რომელთა ღირებულება გამოიხატება რუბლებში.
ამ ხარჯების ხელახალი გაანგარიშება ხდება გადასახადის გადამხდელის მიხედვით
არჩეულია სააღრიცხვო პოლიტიკაში საგადასახადო მიზნებისთვის, ასეთი ხარჯების აღიარების მეთოდი
ამ კოდექსის 272-ე და 273-ე მუხლების შესაბამისად.
ამ თავის მიზნებისათვის გადასახადის გადამხდელთა ხარჯებში ასახული თანხები არ არის
ხელახლა ჩართულია მის ხარჯებში.

კომენტარი ხელოვნებაზე. საგადასახადო კოდექსის 252

ნებისმიერი ხარჯის საგადასახადო აღრიცხვასთან დაკავშირებით გადასახადის გადამხდელმა უნდა დაიცვას შემდეგი წესები.

უპირველეს ყოვლისა, აუცილებელია გავითვალისწინოთ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის დებულებები, რომელიც ადგენს, რომ მოგების გადასახადის მიზნებისთვის აღიარების მიზნით, ხარჯები უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ კრიტერიუმებს:

ეკონომიკური მიზანშეწონილობა;

შესაბამისი დამადასტურებელი დოკუმენტების არსებობის ფაქტი, რომელიც ემსახურება ასეთი ხარჯების აღიარებას;

შემოსავლის გამომუშავებისკენ მიმართულ საქმიანობასთან ურთიერთობა.

რომელიმე ამ კრიტერიუმის შეუსრულებლობა ნიშნავს, რომ შეუძლებელია ამა თუ იმ კატეგორიის ხარჯების მიღება, როგორც ხარჯები, რომლებიც ამცირებს დასაბეგრ შემოსავალს.

ამ მუხლებით დადგენილი წესების გათვალისწინებით, ხორციელდება მოგების დაბეგვრის მიზნით შესაბამისი ხარჯების აღრიცხვა ან არააღრიცხვა.

ყურადღება!

საგადასახადო ორგანოებთან დავის მიზეზი მოგების დაბეგვრაში ხარჯების აღრიცხვის კანონიერების საკითხზე შეიძლება იყოს შეუსაბამობა რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლში მითითებულ რომელიმე პირობის ხარჯებს შორის.

რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს სამართლებრივი პოზიციის შესაბამისად, რომელიც დადგენილია 2007 წლის 4 ივნისის N 366-O-P განჩინებით, საგადასახადო კანონმდებლობა არ იყენებს ეკონომიკური მიზანშეწონილობის კონცეფციას და, შესაბამისად, ხარჯების გონივრული შეფასება შეუძლებელია. მათი მიზანშეწონილობის თვალსაზრისით; გადასახადის გადამხდელი დამოუკიდებლად ადგენს ასეთი ხარჯების გაწევის მიზანშეწონილობას.

რუსეთის ფინანსთა სამინისტრო, 2010 წლის 17 სექტემბრის წერილში N 03-03-06 / 4/88, მიუთითებს, რომ ნებისმიერი ხარჯი, მიუხედავად იმისა, მითითებულია თუ არა ისინი რუსეთის საგადასახადო კოდექსის შესაბამის მუხლებში. ფედერაცია, იმ პირობით, რომ ისინი შეესაბამება რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლში მითითებულ კრიტერიუმებს, შეიძლება მხედველობაში იქნას მიღებული მოგების დაბეგვრის მიზნებისათვის (გარდა რუსეთის საგადასახადო კოდექსის 270-ე მუხლით გათვალისწინებული პირდაპირი გამონაკლისებისა. ფედერაცია).

მოსკოვის ოლქის ფედერალურმა ანტიმონოპოლიურმა სამსახურმა 08.02.2010 N KA-A40 / 84-10-P განკარგულებაში მიუთითა, რომ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტისა და დეფინიციის შესაბამისად. რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს 12.12.2008 N 1072-O-O, საგადასახადო ბაზის გაანგარიშებისას გათვალისწინებული ხარჯების მართებულობა უნდა შეფასდეს იმ გარემოებების გათვალისწინებით, რომლებიც მიუთითებს გადასახადის გადამხდელის განზრახვაზე ეკონომიკური ეფექტის მიღებაზე. რეალური სამეწარმეო თუ სხვა შედეგი ეკონომიკური აქტივობა. სადაც ჩვენ ვსაუბრობთკონკრეტულად ამ საქმიანობის განზრახვებსა და მიზნებზე (ორიენტაციაზე) და არა მის შედეგზე. საგადასახადო კანონმდებლობა არ იყენებს ეკონომიკური მიზანშეწონილობის ცნებას და არ არეგულირებს საფინანსო-ეკონომიკური საქმიანობის წარმართვის წესსა და პირობებს, შესაბამისად, საგადასახადო მიზნებისთვის მიღებულ შემოსავალს ამცირებს საგადასახადო მიზნებისთვის მიღებულ შემოსავალს, არ შეიძლება შეფასდეს მათი მიზანშეწონილობის, რაციონალურობის მიხედვით. ეფექტურობა ან მიღებული შედეგი.

ეს დადგენილება ეხება საგადასახადო ორგანოს ტიპურ მოთხოვნას. როგორც სასამართლომ აღნიშნა, კომპანიამ სესხის აღების საკომისიო გადაიხადა. ეს საკმარისია ხარჯების გასათვალისწინებლად, მიუხედავად იმისა, რომ მიზანი არ იქნა მიღწეული.

რუსეთის ფედერაციის უმაღლესი საარბიტრაჟო სასამართლოს პლენუმი 2006 წლის 12 ოქტომბრის No53 დადგენილებაში „შეფასების შესახებ“. საარბიტრაჟო სასამართლოებიგადასახადის გადამხდელის მიერ საგადასახადო შეღავათის მიღების დასაბუთება“ განმარტა, რომ გადასახადის გადამხდელის მიერ საგადასახადო ორგანოში გადასახადების და მოსაკრებლების შესახებ კანონმდებლობით გათვალისწინებული ყველა სათანადოდ შესრულებული დოკუმენტის წარდგენა საგადასახადო შეღავათის მისაღებად არის მისი მიღების საფუძველი. თუ საგადასახადო ორგანო არ დაამტკიცებს, რომ ამ დოკუმენტებში მოცემული ინფორმაცია არასრულია, არასანდო და (ან) წინააღმდეგობრივი.

გადასახადის გადამხდელთა ქმედებები, რომლებიც იწვევს საგადასახადო შეღავათების მიღებას, ითვლება ეკონომიკურად გამართლებულად. გადასახადის გადამხდელის მიერ დეკლარირებული შეღავათების მართებულობის შეფასებისას უნდა გამოვიდეს გადასახადის გადამხდელისა და ეკონომიკურ სფეროში სამართლებრივი ურთიერთობების სხვა მონაწილეთა კეთილსინდისიერების პრეზუმფციიდან. ვარაუდობენ, რომ გადასახადის გადამხდელის ქმედებები, რომლებიც იწვევს საგადასახადო შეღავათების მიღებას, ეკონომიკურად გამართლებულია და საგადასახადო დეკლარაციაში მოცემული ინფორმაცია და ფინანსური ანგარიშგებასანდოა.

ამრიგად, გადასახადის გადამხდელმა, გარკვეული თანხების დანახარჯების მიკუთვნებისას, უნდა დააფიქსიროს ხარჯების ფაქტობრივი გაწევის ფაქტი, აგრეთვე მათი კავშირი საწარმოო საქმიანობასთან და რეალური ეკონომიკური საქმიანობიდან შემოსავლის მიღება.

საგადასახადო შეღავათი შეიძლება ჩაითვალოს არაგონივრულად, კერძოდ, იმ შემთხვევებში, როდესაც საგადასახადო მიზნებისთვის მხედველობაში მიიღება ოპერაციები, რომლებიც არ შეესაბამება მათ რეალურ ეკონომიკურ მნიშვნელობას, ან ოპერაციები, რომლებიც არ არის განპირობებული გონივრული ეკონომიკური ან სხვა მიზეზებით (ბიზნესი მიზნები) გათვალისწინებულია.

საგადასახადო შეღავათი არ შეიძლება ჩაითვალოს გამართლებულად, თუ იგი მიღებულია გადასახადის გადამხდელის მიერ რეალური ბიზნესის ან სხვა ეკონომიკური საქმიანობის გარეთ.

საგადასახადო შეღავათის უსაფუძვლობა შეიძლება ასევე დადასტურდეს საგადასახადო ორგანოს არგუმენტებით შემდეგი გარემოებების არსებობის შესახებ: მატერიალური რესურსებიეკონომიკურად აუცილებელია საქონლის წარმოებისთვის, სამუშაოს შესრულების ან მომსახურების გაწევისთვის; არარსებობა აუცილებელი პირობებიშესაბამისი ეკონომიკური საქმიანობის შედეგების მიღწევა მენეჯერული ან ტექნიკური პერსონალის, ძირითადი საშუალებების, საწარმოო საშუალებების, შესანახი საშუალებების ნაკლებობის გამო, სატრანსპორტო საშუალება; საგადასახადო მიზნებისთვის აღრიცხვა მხოლოდ იმ საქმიანი ოპერაციების, რომლებიც პირდაპირ კავშირშია საგადასახადო შეღავათების წარმოშობასთან, თუ ამ ტიპის საქმიანობა ასევე მოითხოვს სხვა ბიზნეს ოპერაციების შესრულებას და აღრიცხვას; ოპერაციები საქონელთან, რომელიც არ იყო წარმოებული ან ვერ იქნა წარმოებული გადასახადის გადამხდელის მიერ სააღრიცხვო დოკუმენტაციაში მითითებული ოდენობით.

პლენუმის აღნიშნული დადგენილების მე-10 პუნქტის მიხედვით, ის ფაქტი, რომ გადასახადის გადამხდელის კონტრაგენტი არღვევს მის საგადასახადო ვალდებულებებს, თავისთავად არ არის იმის დასტური, რომ გადასახადის გადამხდელმა მიიღო არაგონივრული საგადასახადო შეღავათი.

საგადასახადო შეღავათი შეიძლება ჩაითვალოს გაუმართლებლად, თუ საგადასახადო ორგანო დაამტკიცებს, რომ გადასახადის გადამხდელი მოქმედებდა სათანადო გულმოდგინებისა და სიფრთხილის გარეშე და მას უნდა სცოდნოდა კონტრაგენტის მიერ ჩადენილი დარღვევების შესახებ, კერძოდ, გადასახადის გადამხდელის ურთიერთდამოკიდებულების ან კუთვნილების გამო. კონტრაგენტი.

იმ სიტუაციებში, როდესაც გადასახადის გადამხდელი ორგანიზაცია ახორციელებს თავისი თანამშრომლების მივლინებას უცხო ქვეყნებში, საგადასახადო ორგანო მიიჩნევს, რომ მიზანშეწონილია იხელმძღვანელოს შემდეგით: საშემოსავლო გადასახადის გამოანგარიშების მიზნით მიღებული უცხოური მივლინებისთვის დანახარჯების ოდენობის შეფასებისას. მგზავრობის ხარჯები, რომლებიც აკმაყოფილებს რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის მოთხოვნებს, იქნება ის თანხები, რომლებიც ექვემდებარება დასაქმებულს მგზავრობის ხარჯების ანაზღაურებაში შრომის კანონმდებლობის შესაბამისად. რუსეთის ფედერაცია. შრომის კოდექსის 168-ე მუხლის შესაბამისად, დამსაქმებელმა უნდა აუნაზღაუროს თანამშრომელს მისი რეალური ხარჯები, კერძოდ, თანხა რუბლებში, რომელიც მან დახარჯა დახარჯული ვალუტის შესაძენად. ამრიგად, ორგანიზაციის ხარჯები მგზავრობის ხარჯებზე ამ შემთხვევაში უნდა განისაზღვროს ვალუტის პირველადი დოკუმენტების მიხედვით გაცვლითი კურსით დახარჯული თანხის მიხედვით. გაცვლითი კურსი განისაზღვრება მივლინებული პირის მიერ უცხოური ვალუტის შესყიდვის მოწმობით. ამავდროულად, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 272-ე მუხლის მე-7 პუნქტის მე-5 ქვეპუნქტის შესაბამისად, სამგზავრო ხარჯებზე საშემოსავლო გადასახადის გამოანგარიშების მიზნით აღიარების ტრანზაქციის თარიღი განისაზღვრება ხელშეკრულების დამტკიცების თარიღით. წინასწარი ანგარიში. თუ მივლინებული თანამშრომელი ვერ ადასტურებს რუბლის კურსს უცხოურ ვალუტაში პირველადი გაცვლის დოკუმენტის არარსებობის გამო, მაშინ დამსაქმებლის მიერ მივლინებასთან დაკავშირებული დასაქმებულის ხარჯების ოდენობა განისაზღვრება ოდენობით უცხოური ვალუტა ხარჯების განხორციელების პირველადი დოკუმენტების მიხედვით. შემდეგ, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 272-ე მუხლის მე-7 პუნქტის მე-5 ქვეპუნქტის თანახმად, ხარჯების ოდენობა რუბლებში აღიარებულია, როგორც საშემოსავლო გადასახადის საგადასახადო ბაზის შემცირება, ორგანიზაციის მიერ განისაზღვრება თანხის გადაანგარიშებით უცხოურ ვალუტაში. ხარჯების აღიარების, ანუ წინასწარი ანგარიშის დამტკიცების დღეს. ეს პოზიცია ჩამოყალიბებულია რუსეთის ფედერაციის ფედერალური საგადასახადო სამსახურის 2011 წლის 21 მარტის N KE-4-3 / 4408 წერილში "საზღვარგარეთ მივლინებაში გაწეული მოგზაურობის ხარჯების აღიარების პროცედურის შესახებ".

პრაქტიკაში არის სიტუაციები, როდესაც ეკონომიკური სუბიექტი ეკისრება უძრავი ქონების შენახვის ხარჯებს, რომლის საკუთრება ჯერ კიდევ არ არის რეგისტრირებული კანონით დადგენილი წესით. ასეთ ვითარებაში უძრავი ქონებით სარგებლობის ხარჯები ფაქტის არარსებობის შემთხვევაში სახელმწიფო რეგისტრაციამოგების დაბეგვრის მიზნებისათვის სრულად არის გათვალისწინებული უფლების მფლობელის ქონებრივი უფლებები.

მსგავსი პოზიცია იყო გამოხატული რუსეთის ფედერაციის ფინანსთა სამინისტროს 30.08.2010 N 03-03-05 / 193 წერილში და რუსეთის ფედერაციის ფედერალური საგადასახადო სამსახურის 14.09.2010 N ШС-37- წერილში. 3 / 11158@.

გასათვალისწინებელია ისიც, რომ საგადასახადო კანონმდებლობა არ იყენებს ეკონომიკური მიზანშეწონილობის ცნებას და არ არეგულირებს საფინანსო-ეკონომიკური საქმიანობის წარმართვის წესსა და პირობებს და, შესაბამისად, საგადასახადო მიზნებისთვის მიღებულ შემოსავალს შემცირებული ხარჯების მართებულობა არ შეიძლება შეფასდეს. მათი მიზანშეწონილობის, რაციონალურობის, ეფექტურობის ან შედეგის თვალსაზრისით. ეკონომიკური საქმიანობის თავისუფლების პრინციპის თანახმად, გადასახადის გადამხდელი ახორციელებს მას დამოუკიდებლად საკუთარი რისკის ქვეშ და აქვს უფლება დამოუკიდებლად და მხოლოდ შეაფასოს მისი ეფექტურობა და მიზანშეწონილობა.

ამ პოზიციას ადასტურებს რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს პოზიცია.

საქმის არსი.

დეპუტატთა ჯგუფი სახელმწიფო დუმარუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოსადმი მიმართვაში ის ითხოვს რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის შემდეგი დებულებების კონსტიტუციურობის შემოწმებას: მეორე პუნქტი, რომლის მიხედვითაც გონივრული და დოკუმენტირებული ხარჯები (და რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 265-ე მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევები, გადასახადის გადამხდელის მიერ წარმოებული ზარალი აღიარებულია ხარჯად; მესამე პუნქტი, რომლის მიხედვითაც გონივრული ხარჯები იგულისხმება როგორც ეკონომიკურად გამართლებული ხარჯები, რომელთა შეფასება გამოხატულია ფულადი თვალსაზრისით.

განმცხადებლები ამტკიცებენ, რომ აღნიშნული საკანონმდებლო დებულებები არ შეესაბამება კონსტიტუციის მე-8, 34, 35 და 55-ე მუხლებს, რადგან ისინი ბუნდოვანია, შეიცავს შეფასების ცნებებს, რომლებიც გადაფარავს ერთმანეთს, რაც იწვევს მათ თვითნებურ გამოყენებას პრაქტიკაში და, შედეგად, გადასახადის გადამხდელთა კონსტიტუციური უფლებების დარღვევა.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის სადავო დებულებები ადგენს Ზოგადი მახასიათებლებიკორპორაციული საშემოსავლო გადასახადით დაბეგვრის მიზნებისათვის (რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 25-ე თავი) განსაზღვრა გადასახადის გადამხდელის ხარჯები, რომლებიც, როგორც მის მიერ მიღებული შემოსავლის შემცირება, მხედველობაში მიიღება ამ გადასახადის საგადასახადო ბაზის გაანგარიშებისას. .

სასამართლოს პოზიცია.

კანონმდებელმა სამართლიანად მიატოვა გადასახადის გადამხდელის კონკრეტული ხარჯების დახურული ჩამონათვალი, რომელიც შეიძლება მხედველობაში იქნეს მიღებული საგადასახადო ბაზის გამოთვლისას, ეკონომიკური საქმიანობის შინაარსისა და ფორმების მრავალფეროვნებისა და შესაძლო ხარჯების ტიპების გათვალისწინებით, რომლებიც, თუ ისინი დეტალურად იქნებოდა და ამომწურავად რეგულირდება, გამოიწვევს გადასახადის გადამხდელის უფლებების შეზღუდვას და გადასახადის გადამხდელებს შესაძლებლობას მისცემს დამოუკიდებლად დაადგინონ თითოეულ კონკრეტულ შემთხვევაში, მათი ფინანსური და ეკონომიკური საქმიანობის ფაქტობრივი გარემოებებისა და მახასიათებლების საფუძველზე, გარკვეული ხარჯები, რომლებიც არ არის ჩამოთვლილი თავში. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 25 შედის ხარჯებში საგადასახადო მიზნებისთვის თუ არა.

ზოგადი შეფასებითი ცნებების კანონში არსებობა თავისთავად არ მიუთითებს მათ გაურკვევლობაზე: ვინაიდან გადასახადებისა და მოსაკრებლების შესახებ კანონმდებლობის ნორმები ბუნებით და მნიშვნელობით განსხვავებულია, ისეთი ნორმების დეტალიზაციის საზღვრები, როგორიცაა აბსტრაქტულად ჩამოყალიბებული ნორმები-პრინციპები, განისაზღვრება კანონმდებელი მათი საჭიროების გათვალისწინებით ეფექტური აპლიკაციაშეუზღუდავი რაოდენობის სპეციფიკურ სამართლებრივ სიტუაციებზე (რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს 2003 წლის 4 დეკემბრის N N 441-O და 442-O დადგენილებები).

252-ე მუხლის სადავო დებულებებით და რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 25-ე თავის სხვა მუხლებით განსაზღვრული ხარჯებისთვის გარკვეული ხარჯების მიკუთვნების ზოგადი კრიტერიუმები უნდა იქნას გამოყენებული მიმდინარე სისტემაში. სამართლებრივი რეგულირებაექვემდებარება მიზნებს და ზოგადი პრინციპებიგადასახადები, ისევე როგორც რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს პოზიციები.

სამოქალაქო კანონმდებლობა განიხილავს სამეწარმეო საქმიანობას, როგორც დამოუკიდებელ საქმიანობას, რომელიც ხორციელდება საკუთარი რისკის ქვეშ, რომელიც მიზნად ისახავს მოგების სისტემატურ მიღებას (რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის მე-2 მუხლის 1-ლი პუნქტი), რაც კომერციული ორგანიზაციებისთვის არის მთავარი მიზანი. მათი საქმიანობა და ამისთვის არაკომერციული ორგანიზაციებიემსახურება იმ მიზნების მიღწევას, რისთვისაც ისინი შეიქმნა (რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის 50-ე მუხლი).

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 25-ე თავი არეგულირებს ორგანიზაციების მოგების დაბეგვრას და ამ მიზნით ადგენს შემოსავლებისა და ხარჯების გარკვეულ კორელაციას და ამ უკანასკნელის კავშირს კონკრეტულად ორგანიზაციის საქმიანობასთან მოგების მისაღებად. ამრიგად, წარმოებასა და გაყიდვასთან დაკავშირებულ ხარჯებში შესატანი ხარჯების სია შეიცავს მატერიალურ დანახარჯებს, შრომის ხარჯებს, დარიცხული ამორტიზაციის ოდენობას და სხვა ხარჯებს, მათ შორის ძირითადი საშუალებების შეკეთების ხარჯებს, რომლებიც მიმართულია წარმოების განვითარებასა და მისი მომგებიანობის შენარჩუნებაზე (მუხლები რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 253 - 255, 260 - 264). იგივე კრიტერიუმი პირდაპირ არის მითითებული რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის მე-4 პუნქტში, როგორც ხარჯების დასაბუთებულად ან ეკონომიკურად გამართლებულად აღიარების ძირითადი პირობა: ნებისმიერი ხარჯი აღიარებულია ხარჯად, იმ პირობით, რომ ისინი მზადდება გასატარებლად. შემოსავლის გამომუშავებისკენ მიმართული აქტივობები.

აქედან გამომდინარეობს რუსეთის ფედერაციის უზენაესი საარბიტრაჟო სასამართლოს პლენუმიც, რომელმაც 2006 წლის 12 ოქტომბრის No53 დადგენილებაში „არბიტრაჟი სასამართლოების მიერ გადასახადის გადამხდელის მიერ საგადასახადო შეღავათების მიღების ნამდვილობის შეფასების შესახებ“ მიუთითა, რომ ქმედითობა საგადასახადო ბაზის გაანგარიშებისას გათვალისწინებული ხარჯები უნდა შეფასდეს იმ გარემოებების გათვალისწინებით, რომლებიც მიუთითებს გადასახადის გადამხდელის განზრახვაზე, მიიღოს ეკონომიკური ეფექტი რეალური სამეწარმეო ან სხვა ეკონომიკური საქმიანობის შედეგად. ამავდროულად, საუბარია ამ საქმიანობის განზრახვებსა და მიზნებზე (ორიენტაციაზე) და არა მის შედეგზე. ამავდროულად, საგადასახადო შეღავათის მიღების ნამდვილობა, როგორც აღნიშნულია იმავე დადგენილებაში, არ შეიძლება დამოკიდებული იყოს კაპიტალის გამოყენების ეფექტურობაზე.

საგადასახადო კანონმდებლობა არ იყენებს ეკონომიკური მიზანშეწონილობის ცნებას და არ არეგულირებს საფინანსო-ეკონომიკური საქმიანობის წარმართვის წესსა და პირობებს და, შესაბამისად, საგადასახადო მიზნებისთვის მიღებულ შემოსავალს ამცირებს საგადასახადო მიზნებისთვის მიღებულ შემოსავლებს, არ შეიძლება შეფასდეს მათი მიზანშეწონილობის, რაციონალურობის, ეფექტურობის მიხედვით. ან მიღებული შედეგი. ეკონომიკური საქმიანობის თავისუფლების პრინციპით (კონსტიტუციის 1-ლი ნაწილი, მე-8 მუხლი) გადასახადის გადამხდელი ახორციელებს მას დამოუკიდებლად საკუთარი რისკის ქვეშ და აქვს უფლება დამოუკიდებლად და მხოლოდ შეაფასოს მისი ეფექტურობა და მიზანშეწონილობა.

რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს სამართლებრივი პოზიციის მნიშვნელობით, რომელიც გამოხატულია 2004 წლის 24 თებერვლის No3-P დადგენილებაში, სასამართლო კონტროლი არ არის გამიზნული სუბიექტების მიერ მიღებული გადაწყვეტილებების ეკონომიკური მიზანშეწონილობის შესამოწმებლად. სამეწარმეო საქმიანობა, რომლებსაც ბიზნესის სფეროში აქვთ დამოუკიდებლობა და ფართო დისკრეცია, ვინაიდან, ასეთი საქმიანობის სარისკო ბუნების გამო, არსებობს ობიექტური შეზღუდვები სასამართლოების შესაძლებლობებში, დაადგინონ მასში ბიზნესის არასწორი გამოთვლების არსებობა.

შესაბამისად, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის მე-2 და მე-3 პუნქტებში მოცემული ნორმები, განმცხადებლების საწინააღმდეგოდ, არ დაუშვებს მათ თვითნებურ გამოყენებას, რადგან ისინი მოითხოვს გაწეულ ხარჯებს შორის ობიექტური კავშირის დამყარებას. გადასახადის გადამხდელის მიერ და მისი საქმიანობის ფოკუსირება მოგების მიღებაზე და გადასახადის გადამხდელის მიერ საგადასახადო ორგანოებისთვის დაკისრებული ხარჯების არაგონივრული მტკიცების ტვირთი.

ამავდროულად, საგადასახადო კანონმდებლობის დებულებები უნდა იქნას გამოყენებული რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის მე-3 მუხლის მე-7 პუნქტის მოთხოვნების გათვალისწინებით გადასახადებისა და მოსაკრებლების შესახებ საკანონმდებლო აქტების ყველა შეუქცევადი ეჭვის, წინააღმდეგობებისა და ბუნდოვანების ინტერპრეტაციის შესახებ. გადასახადის გადამხდელთა სასარგებლოდ, ისევე როგორც რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს სამართლებრივი პოზიციები სასამართლოს მიერ საქმის სწორი გადაწყვეტისთვის მნიშვნელოვანი გარემოებების დადგენის, გამოძიების და შეფასების აუცილებლობის შესახებ (12 ივლისის გადაწყვეტილება, 2006 N 267-O).

ჩამოყალიბებულია რუსეთის ფედერაციის უზენაესი საარბიტრაჟო სასამართლოს მიერ არბიტრაჟის პრაქტიკაასევე ეფუძნება გადასახადის გადამხდელის მიერ განხორციელებული ოპერაციების ეკონომიკური მიზანშეწონილობის ვარაუდს და ამ ოპერაციებში გაწეულ ხარჯებს. როგორც ნათქვამია რუსეთის ფედერაციის უზენაესი საარბიტრაჟო სასამართლოს პლენუმის 2006 წლის 12 ოქტომბრის N 53 დადგენილების 1 პუნქტში, გადასახადის გადამხდელთა ქმედებები, რომლებიც იწვევს საგადასახადო შეღავათს, ითვლება ეკონომიკურად გამართლებულად.

ამრიგად, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის მე-2 და მე-3 პუნქტებში მოცემული ნორმები, რომლებიც დაფუძნებულია რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ ძალაში დარჩენილ გადაწყვეტილებებში დადგენილ სამართლებრივ პოზიციებზე, არ შეიძლება განიხილებოდეს. როგორც გადასახადის გადამხდელთა კონსტიტუციური უფლებების დარღვევა და, შესაბამისად, არ არსებობს რაიმე გაურკვევლობა მათი შესაბამისობის საკითხში რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოსთან, რაც არ გამორიცხავს ფედერალური კანონმდებლის უფლებას დააკონკრეტოს კორპორატიული შემოსავლით დაბეგვრის რეგულირების სამართლებრივი მექანიზმი. გადასახადი.

(რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლოს 2007 წლის 04.06.2007 N 320-O-P განჩინების მასალების მიხედვით, სახელმწიფო სათათბიროს დეპუტატთა ჯგუფის მოთხოვნით, გადაამოწმოს 1 პუნქტის მეორე და მესამე პუნქტების კონსტიტუციურობა. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის.“).

ამრიგად, რუსეთის ფედერაციის საკონსტიტუციო სასამართლომ აღიარა ის ფაქტი, რომ არ დაირღვა გადასახადის გადამხდელთა კონსტიტუციური უფლებები და ინტერესები რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის ნორმების დებულებებით.

ყურადღება!

არის შემთხვევები, როდესაც ორგანიზაცია ახორციელებს სხვა აქტივობებს, გარდა მისთვის მინიჭებული OKVED-ის შესაბამისი აქტივობებისა და, შესაბამისად, ხარჯებს ხარჯავს ამ ტიპის საქმიანობის განხორციელებისას.

ამ სიტუაციაში, სასამართლო პრაქტიკაში არსებული პოზიციის შესაბამისად, საქმიანობის განხორციელების ხარჯები, რომლებიც არ ემთხვევა მინიჭებულ OKVED-ს, შეიძლება შეამცირონ დასაბეგრი მოგება.

ეს პოზიცია არის სასამართლო პრაქტიკაში.

საქმის არსი.

საგადასახადო ორგანომ ადგილზე ჩაატარა შემოწმება, რის შედეგადაც მიიღო გადაწყვეტილება. ამ გადაწყვეტილებით, საგადასახადო ორგანომ, კერძოდ, შესთავაზა კომპანიას საშემოსავლო გადასახადის გადახდა, დააკისრა შესაბამისი ჯარიმები და ასევე დააკისრა ჯარიმა საშემოსავლო გადასახადის გადაუხდელობისთვის.

ორგანიზაციის წინადადების საშემოსავლო გადასახადის გადახდის, შესაბამისი ჯარიმებისა და საგადასახადო სანქციების დარიცხვის საფუძველს წარმოადგენდა საგადასახადო ორგანოს დასკვნა, რომ კომპანიამ არაკეთილსინდისიერ კონტრაგენტებთან ურთიერთობის შედეგად მიიღო არაგონივრული საგადასახადო შეღავათები.

სასამართლოს პოზიცია.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 247-ე მუხლის შესაბამისად, კორპორატიული საშემოსავლო გადასახადის დაბეგვრის ობიექტია გადასახადის გადამხდელის მიერ მიღებული მოგება. ამავდროულად, მოგება გაგებულია, როგორც მიღებული შემოსავალი, შემცირებული გაწეული ხარჯების ოდენობით, რომელიც განისაზღვრება რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 25-ე თავის შესაბამისად. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტი ითვალისწინებს, რომ გადასახადის გადამხდელის მიერ გაწეული (გაწეული) გონივრული და დოკუმენტირებული ხარჯები აღიარებულია ხარჯებად. ამავდროულად, დასაბუთებული ხარჯები გაგებულია, როგორც ეკონომიკურად გამართლებული ხარჯები, რომელთა შეფასება გამოხატულია ფულადი თვალსაზრისით. დოკუმენტირებული ხარჯები იგულისხმება როგორც ხარჯები, რომლებიც დადასტურებულია რუსეთის ფედერაციის კანონმდებლობის შესაბამისად შედგენილი დოკუმენტებით და იმ პირობით, რომ ისინი მზადდება შემოსავლის გამომუშავებისკენ მიმართული საქმიანობის განსახორციელებლად.

საქმის მასალებით დადგინდა და დადასტურდა, რომ ორგანიზაციებს შორის ტყვიის მიწოდების ხელშეკრულებები იყო გაფორმებული.

აღნიშნული ხელშეკრულებების დაცვით და ზემოაღნიშნული ნორმების შესაბამისად, განმცხადებელმა წარადგინა ანგარიშ-ფაქტურები, ზედნადები. კონტრაგენტების მიერ ბუღალტრული აღრიცხვისთვის მიწოდებული საქონლის ორგანიზაციის მიერ მიღება დასტურდება ანგარიშის ბარათით 60 "ანგარიშსწორება მომწოდებლებთან და კონტრაქტორებთან". ორგანიზაციას მიწოდებული საქონლის გადახდა დასტურდება გადარიცხვისას საგადახდო დავალების ასლებით ფულიორგანიზაციის ანგარიშსწორების ანგარიშიდან მისი კონტრაგენტების ანგარიშებამდე.

კონტრაგენტებთან ურთიერთობის ორგანიზაციამ უზრუნველყო ყველაფერი Საჭირო საბუთებიგათვალისწინებულია გადასახადებისა და მოსაკრებლების შესახებ კანონმდებლობით საგადასახადო შეღავათების მისაღებად და საშემოსავლო გადასახადის ხარჯების გამოკლების მიზნით და ეს არის მისი მიღების საფუძველი, ვინაიდან საგადასახადო ორგანომ ამ საქმის განხილვისას არ დაამტკიცა, რომ მოცემული ინფორმაცია ეს დოკუმენტები არასანდო და (ან) წინააღმდეგობრივია. ეს დასკვნა შეესაბამება რუსეთის ფედერაციის უზენაესი საარბიტრაჟო სასამართლოს პლენუმის სამართლებრივ პოზიციას, რომელიც ჩამოყალიბებულია 2006 წლის 12 ოქტომბრის N 53 ბრძანებულების 1 პუნქტში "საარბიტრაჟო სასამართლოების მიერ გადასახადის მიღების ნამდვილობის შეფასების შესახებ. სარგებელი გადასახადის გადამხდელის მიერ“ (შემდგომში – განკარგულება).

საგადასახადო ორგანოს მტკიცება, რომ კონტრაგენტებს კომპანიასთან საქმიანი ტრანზაქციების პერიოდში არ ჰყავდათ ფიქსირებული და სატრანსპორტო სატრანსპორტო საშუალებები, ასევე პერსონალი და, შესაბამისად, არ არსებობდა საქონლის მიწოდების რეალური შესაძლებლობა, უსაფუძვლოა. საგადასახადო ორგანოებმა, რუსეთის ფედერაციის საარბიტრაჟო საპროცესო კოდექსის 65-ე მუხლის 1-ლი ნაწილისა და 200-ე მუხლის მე-5 ნაწილის მოთხოვნების საწინააღმდეგოდ, არ დაამტკიცეს, რომ კომპანიის კონტრაგენტებს ჰქონდათ ძირითადი აქტივები სხვა საფუძველზე, მაგალითად, იჯარის უფლებაზე და ასევე არ წარმოადგინა მტკიცებულება იმისა, რომ კონტრაგენტებმა არ მოიზიდეს თანამშრომლები სამოქალაქო სამართლებრივი ხელშეკრულებების საფუძველზე. საგადასახადო ორგანოებმა ასევე არ წარმოადგინეს რაიმე მტკიცებულება, რომელიც დაადასტურებდა იმ ფაქტს, რომ ორგანიზაციის კონტრაგენტებმა არ გააკეთეს ანგარიშსწორება მესამე პირებთან ძირითადი საშუალებების და მანქანების იჯარით, აგრეთვე პერსონალის დაქირავებისთვის.

რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის 49-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის მე-2 ქვეპუნქტის შესაბამისად, კომერციულ ორგანიზაციებს, გარდა უნიტარული საწარმოებისა და კანონით გათვალისწინებული სხვა ტიპის ორგანიზაციებისა, შეიძლება ჰქონდეთ სამოქალაქო უფლებები და ეკისრებათ სამოქალაქო ვალდებულებები. კანონით აკრძალული ნებისმიერი სახის საქმიანობა.

როგორც მითითებულია ეკონომიკური საქმიანობის რუსულენოვანი კლასიფიკატორის შესავალში, რომელიც მიღებულია რუსეთის სახელმწიფო სტანდარტის 2001 წლის 6 ნოემბრის N 454-ს დადგენილებით, OKVED კოდების მინიჭება განკუთვნილია მხოლოდ ეკონომიკური კლასიფიკაციისა და კოდირებისთვის. აქტივობები და ინფორმაცია მათ შესახებ.

ამრიგად, ორგანიზაციას რაიმე კოდის მინიჭებაც კი OKVED-ის მიხედვით არ ართმევს მას უფლებას განახორციელოს სხვა სახის საქმიანობა.

კითხვა: ...ხელოვნების 1-ლი პუნქტის მიხედვით. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252, ხარჯების დოკუმენტური მტკიცებულება შეიძლება იყოს დოკუმენტები, რომლებიც ირიბად ადასტურებენ გაწეულ ხარჯებს. სწორია თუ არა ორგანიზაციამ, ამ წესით ხელმძღვანელობით, საშემოსავლო გადასახადის მიზნებს მიაკუთვნოს თანამშრომლის ხარჯები სასტუმროში განთავსებაზე, სადაც მივლინებული თანამშრომელი იძულებული გახდა დარჩენილიყო მივლინების ადგილისკენ მიმავალ გზაზე? რა დოკუმენტებია საჭირო ამ ხარჯების აღრიცხვისთვის? (ექსპერტის კონსულტაცია, რუსეთის ფედერაციის ფინანსთა სამინისტრო, 2006 წ.)

კითხვა: ხელოვნების 1-ლი პუნქტის შესაბამისად. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252 (შესწორებულია 06.06.2005წ. N 58-FZ ფედერალური კანონით), ხარჯების დოკუმენტური მტკიცებულება შეიძლება იყოს, კერძოდ, გაწეული ხარჯების არაპირდაპირი დამადასტურებელი დოკუმენტები. უფლებამოსილია თუ არა ორგანიზაციას, ხელმძღვანელობდეს ამ წესით, გაითვალისწინოს მოგების დაბეგვრისას გათვალისწინებული ხარჯები, თანამშრომლის ხარჯები სასტუმროში განთავსებაზე, რომელშიც მივლინებული თანამშრომელი იძულებული გახდა დარჩენილიყო ადგილზე მისასვლელად. მივლინების? თუ ასეა, რა დოკუმენტები უნდა ჰქონდეს ორგანიზაციას მოგების გადასახადის მიზნებისთვის ამ ხარჯების აღრიცხვისთვის?
პასუხი: ხელოვნების 1-ლი პუნქტის ახალი გამოცემა. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252 ასწორებს გაწეული ხარჯების დოკუმენტირების პროცედურას, მაგრამ არ ცვლის თავად ხარჯების აღიარების პროცედურას. ამრიგად, ახალი გამოცემახელოვნების 1-ლი პუნქტი. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252 არ ცვლის მოგზაურობის ხარჯების აღიარების პროცედურას.
სასტუმროში განთავსების ხარჯების აღიარების შესაძლებლობის განხილვისას, რომელშიც მივლინებული თანამშრომელი იძულებული იყო დარჩენილიყო მივლინების ადგილისკენ მიმავალ გზაზე, გასათვალისწინებელია შემდეგი.
აბზაცების მიხედვით. 12 გვ 1 ხელოვნება. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 264, როგორც მივლინების ხარჯების ნაწილი, გათვალისწინებულია საცხოვრებლის გაქირავების ხარჯები.
რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის ზემოაღნიშნული ნორმა არ აკონკრეტებს, რომ მოგების დაბეგვრის მიზნით, საცხოვრებლის გაქირავების ხარჯები აღიარებულია მხოლოდ მივლინების ადგილზე.
გარდა ამისა, სსრკ ფინანსთა სამინისტროს 1988 წლის 04/07/1988 N 62 ინსტრუქციის მე-10 პუნქტი „სსრკ-ში მივლინების შესახებ“, რომელიც მოქმედებს იმდენად, რამდენადაც იგი არ ეწინააღმდეგება. შრომის კოდექსი RF, ითვალისწინებს საცხოვრებლის გაქირავების ხარჯების ანაზღაურებას გზაზე იძულებითი გაჩერების დროს, დადასტურებული შესაბამისი დოკუმენტებით.
რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 168-ე მუხლი ადგენს, რომ მივლინებებთან დაკავშირებული ხარჯების ანაზღაურების წესი და ოდენობა განისაზღვრება კოლექტიური ხელშეკრულებით ან ორგანიზაციის ადგილობრივი მარეგულირებელი აქტით.
ამრიგად, შრომისა და საგადასახადო კანონმდებლობის ზემოაღნიშნული ნორმები შესაძლებელს ხდის წარმოების და (ან) გაყიდვებთან დაკავშირებული სხვა ხარჯების ნაწილად აღიარებას საცხოვრებლის ქირაობის ხარჯები გზაზე იძულებითი გაჩერების დროს.
ახლა განიხილეთ კითხვა, თუ რა დოკუმენტებით უნდა დაადასტუროს გადასახადის გადამხდელმა ეს ხარჯი.
ხელოვნების 1-ლი პუნქტის მიხედვით. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252 (შესწორებულია 2005 წლის 06.06.2005 N 58-FZ ფედერალური კანონით), დოკუმენტირებული ხარჯები გაგებულია, როგორც ხარჯები, რომლებიც დადასტურებულია რუსეთის ფედერაციის კანონმდებლობის შესაბამისად შედგენილი დოკუმენტებით ან დოკუმენტებით. შედგენილია უცხო ქვეყნებში გამოყენებული ბიზნეს ბრუნვის ჩვეულების შესაბამისად, სახელმწიფო, რომლის ტერიტორიაზეც განხორციელდა შესაბამისი ხარჯები და (ან) გაწეული ხარჯების არაპირდაპირი დამადასტურებელი დოკუმენტები (მათ შორის, საბაჟო დეკლარაცია, მივლინების ბრძანება, სამგზავრო დოკუმენტები. ანგარიში ხელშეკრულების შესაბამისად შესრულებული სამუშაოს შესახებ).
მივლინების დროს იძულებითი გაჩერების შემთხვევაში, სასტუმროს დაქირავების ხარჯები უნდა დადასტურდეს იძულებითი გაჩერების ფაქტის დამადასტურებელი დოკუმენტებით, მაგალითად, სამგზავრო დოკუმენტებით, აგრეთვე ქირის ხარჯების გადახდის დამადასტურებელი დოკუმენტებით. საცხოვრებელი და მათი ოდენობა, მაგალითად, სასტუმროს გადასახადი და ფულადი ქვითრები განსახლების ორდერი.
იძულებითი გაჩერების ფაქტის დამადასტურებელი დოკუმენტების არარსებობის შემთხვევაში, იძულებითი გაჩერების ადგილზე საცხოვრებლის დაქირავების ღირებულება არ შეიძლება აღიარებული იყოს საშემოსავლო გადასახადის მიზნებისათვის.
საცხოვრებლის გაქირავების ხარჯების გადახდის ფაქტის დამადასტურებელი დოკუმენტების არარსებობის შემთხვევაში, ეს ხარჯები არ შეიძლება აღიარებულ იქნეს მოგების გადასახადის მიზნებისათვის.
ე.ვ.ევსიკი
მთავარი სპეციალისტი
საგადასახადო დეპარტამენტი
ორგანიზაციების მოგება (შემოსავალი).
საგადასახადო დეპარტამენტი
და საბაჟო სატარიფო პოლიტიკა
რუსეთის ფინანსთა სამინისტრო
23.03.2006

საგადასახადო იურისპრუდენცია ხელოვნების მიხედვით. 252 რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსი

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 40-ე, 143-ე, 169-ე, 171-ე, 172-ე, 246-ე, 252-ე მუხლებით, საქმის მასალებში წარმოდგენილი მტკიცებულებების შეფასების შემდეგ, სააპელაციო სასამართლომ ცნო შემოწმების მითითებული დასკვნები კანონიერად და უარი თქვა. საზოგადოების პრეტენზია დააკმაყოფილოს.

სადავო გადაწყვეტილების მიღების საფუძველი გახდა შემოწმების დასკვნა, რომ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 258-ე მუხლის 1-ლი, მე-3, მე-9 პუნქტების, 259.1-ე მუხლის მე-2 პუნქტის დარღვევით, გადასახადის გადამხდელმა დაუსაბუთებლად გადააჭარბა ხარჯებს. შეამცირეთ საქონლის გაყიდვიდან მიღებული შემოსავლის ოდენობა 233,303,819 რუბლით. საგადასახადო პერიოდის ხარჯებში კაპიტალის ინვესტიციების ღირებულების 30 პროცენტის ოდენობით უკანონო ჩართვისა და ძირითადი საშუალებების ამორტიზაციის ხარჯების გადაჭარბებული შეფასების შედეგად.

გარდა ამისა, ყველა ფაქტობრივი გარემოების დადგენის შემდეგ, სასამართლოები მივიდნენ დასკვნამდე, რომ კომპანიამ, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე, 265-ე, 270-ე მუხლების დარღვევით, ხარჯებს ჯამური ოდენობით 12,422,754 რუბლი. 2012 წელს სადავო სახლის მშენებლობასთან დაკავშირებული 97 კაპიკი კომპანიამ არაგონივრულად შეიტანა გაყიდვების ღირებულებაში. პირებიბინები და 2012 წლის საშემოსავლო გადასახადის ხარჯების ნაწილი.

ამავდროულად, გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 301-ე მუხლის მოთხოვნების გათვალისწინებით, დამოუკიდებლად დააკვალიფიციროს გარიგება, რომლის პირობები ითვალისწინებს ძირითადი აქტივის მიწოდებას, აღიაროს იგი, როგორც ტრანზაქცია ფიუჩერსული ოპერაციების ფინანსურ ინსტრუმენტთან ან გარიგების საგნის მიწოდების ოპერაცია გადავადებული შესრულებით.

კომპანიის მიერ გაწეული ტრანსპორტირების ხარჯები არის პირდაპირი ხარჯები, რომლებიც დაკავშირებულია შეძენილ საქონელთან, ისინი არ შედის საქონლის ფასში, ამიტომ ისინი ექვემდებარება აღრიცხვას რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 320-ე მუხლით დადგენილი წესით. , რომელიც ითვალისწინებს გაუყიდველი საქონლის ნაშთის აღრიცხვას საშემოსავლო გადასახადის მიზნებისთვის ხარჯების ფორმირებისას.

განმცხადებლის არგუმენტი რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 214.1 მუხლის დებულებების გამოყენების შესახებ ვალუტაზე ოპერაციებზე სასამართლომ განიხილა და უსაფუძვლო აღმოჩნდა.

დადგენილი გარემოებების გათვალისწინებით, სასამართლოები, ხელმძღვანელობდნენ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 169, 171, 172, 252 მუხლების დებულებებით, მივიდნენ დასკვნამდე, რომ ინსპექციას ჰქონდა სადავო გადაწყვეტილების მიღების სამართლებრივი საფუძველი.

შესაბამისად, ეს გარემოება გამორიცხავს ამ ხარჯების აღრიცხვის შესაძლებლობას რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 263-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის მე-2 ქვეპუნქტის საფუძველზე, როგორც ტვირთის ნებაყოფლობითი დაზღვევის ხარჯები.

არ შეინიშნება რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის 279-ე მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებების ინტერპრეტაციისა და გამოყენების ერთგვაროვნების დარღვევა საარბიტრაჟო სასამართლოების მიერ.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 283-ე მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებების გათვალისწინებით, საგადასახადო ორგანოს არ შეუძლია თვითნებურად აირჩიოს პერიოდი, რომელშიც მხედველობაში მიიღება გადასახადის გადამხდელის ზარალი.

განსახილველ ეპიზოდზე საწარმოს მოთხოვნების დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა პირველი და სააპელაციო სასამართლოწარმოდგენილი მტკიცებულებების შეფასებისას, ხელმძღვანელობდნენ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 333.9, 333.10, 333.13 მუხლების დებულებებით, მათ დაასკვნეს, რომ ინსპექტორატმა სწორად განსაზღვრა წყლის გადასახადის ოდენობა, წყლის მოხმარების მაჩვენებლის საფუძველზე, რომელიც მითითებულია წყალმოხმარებაში. ლიცენზია, რომელიც გონივრულად ცნობს კომპანიისთვის წყლის გადასახადის დამატებით გადასახადს 2007 წლის II კვარტალისათვის, საანგარიშო ჯარიმებს.

დადგენილი გარემოებების გათვალისწინებით, სასამართლოები, ხელმძღვანელობდნენ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 166-ე მუხლის დებულებებით, მივიდნენ დასკვნამდე, რომ ინსპექციას ჰქონდა სამართლებრივი საფუძველი კომპანიისთვის დამატებითი საშემოსავლო გადასახადისა და დამატებული ღირებულების გადასახადის დარიცხვისთვის.

წარმოდგენილი მტკიცებულებების შეფასების შემდეგ, ხელმძღვანელობდა რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 143, 169, 171, 172, 173, 247, 248, 249, 252 მუხლებით, სასამართლოებმა აღიარეს, რომ კომპანიამ რეალურად მიაწოდა საქონელი უშუალოდ საბოლოო მყიდველს. შუამავლების გვერდის ავლით, რომელთა ანგარიშსწორების ანგარიშები გამოიყენებოდა რეალური მყიდველიდან გამყიდველზე ფულადი სახსრების გადასაცემად, რათა დაბეგრებიდან მიღებული შემოსავლის ნაწილი დამალულიყო.

განმცხადებლის თქმით, სასამართლოებმა გასაჩივრებული სასამართლო აქტების გამოცემისას არასწორად განმარტეს რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის მე-2 პუნქტის, 260-ე მუხლის და 324-ე მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებები.

15,339,966 რუბლი საშემოსავლო გადასახადის ეპიზოდზე, რომელიც დაკავშირებულია გადასახადის გადამხდელის მიერ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 275.1 მუხლის დებულებების დებულებებთან დაკავშირებით, აგრეთვე საშემოსავლო გადასახადის დამატებითი დადგენის თვალსაზრისით, ქონების გადასახადისა და MET დამატებითი თანხების გამოკლებით. ადგილზე საგადასახადო შემოწმების დროს დარიცხული თანხები, ჯარიმებისა და ჯარიმის შესაბამისი ოდენობები.

როგორც სასამართლო აქტებიდან ირკვევა, ეს დავა წარმოიშვა 2008-2009 წლების საშემოსავლო გადასახადის საგადასახადო ბაზის ბანკის მიერ 304-ე მუხლის მე-5 პუნქტის მე-2 პუნქტის დებულების გამოყენების გამო მართებულობის შესახებ. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსი.

მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შემთხვევაში, სამი ინსტანციის სასამართლომ გამოავლინა ის ფაქტი, რომ კომპანიას არ შეეძლო გაცემული თამასუქებითა და სესხის ხელშეკრულებებითა და დამატებითი ხელშეკრულებებით დადგენილ ვადაზე ადრე გაეწია საპროცენტო ხარჯები, შესაბამისად, დაბეგვრის ბაზის შემცირება. 2011 წლის საშემოსავლო გადასახადისთვის მათზე პროცენტის ოდენობით არ შეესაბამება რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252, 265, 269, 272, 328 მუხლების დებულებებს.

თუმცა, ეს გარემოება, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 90-ე მუხლის დებულებების გათვალისწინებით, თავისთავად არ მიუთითებს ამ ჩვენებების, როგორც მტკიცებულების დაუშვებლობაზე საქმეში, რომელიც ექვემდებარება შეფასებას საქმეში არსებულ სხვა მტკიცებულებებთან ერთად.

საგადასახადო ბაზა განისაზღვრება, როგორც ასეთი დასაბეგრი შემოსავლის ფულადი ღირებულება, შემცირებული ოდენობით საგადასახადო გამოქვითვებიგათვალისწინებულია რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 218 - 221 მუხლებით.

სასამართლოებმა საქმის მასალებში წარმოდგენილი მტკიცებულებების შესწავლის შემდეგ დაადგინეს, რომ სადავო გადახდებიარ აკმაყოფილებენ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 255-ე მუხლის მოთხოვნებს, რადგან ისინი არ არიან დაკავშირებული თანამშრომლების მიერ მათი შრომითი მოვალეობების შესრულებასთან და არ აქვთ წარმოების ფოკუსი.

ეს წესი ვრცელდება გადასახადის გადამხდელებზე, რომლებმაც დადეს ხელშეკრულებები რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 264.1 მუხლით განსაზღვრული მიწის ნაკვეთების შესაძენად 01/01/2007 წლიდან 12/31/2011 წლამდე პერიოდში.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 294-ე მუხლის მე-2 პუნქტის მე-3 ქვეპუნქტის თანახმად, სადაზღვევო ორგანიზაციების ხარჯები მოიცავს სადაზღვევო პრემიების ოდენობას სადაზღვევო საქმიანობის დროს წარმოქმნილი გადაზღვევის რისკებზე.

უარის თქმის შემთხვევაში, სასამართლოებმა კანონიერად ცნეს ინსპექციის დასკვნა კომპანიის მიერ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 39-ე, 271-ე, 316-ე მუხლების დებულებების დარღვევის შესახებ, რაც გამოიხატება შემოსავლის ასახვაში. 2010 წლის გაყიდვიდან 199,720,490 რუბლის ოდენობით სამშენებლო და სამონტაჟო სამუშაოების რეალურად დასრულებული მოცულობისთვის ქვეკონტრაქტის ხელშეკრულებების ფარგლებში.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 346.4 მუხლის შესაბამისად, ერთიანი სასოფლო-სამეურნეო გადასახადით დაბეგვრის ობიექტია შემოსავალი შემცირებული ხარჯების ოდენობით, რაც, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 346.5 მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად. , მიიღება ამ კოდექსის 252-ე მუხლის 1-ლი პუნქტით განსაზღვრულ კრიტერიუმებთან მათი შესაბამისობის გათვალისწინებით.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 171-ე მუხლის 1-ლი პუნქტი ითვალისწინებს, რომ გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს შეამციროს რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 166-ე მუხლის შესაბამისად გამოთვლილი დღგ-ის მთლიანი თანხა ამ მუხლით დადგენილი საგადასახადო გამოქვითვით.

საშემოსავლო გადასახადის დამატებითი გადასახადის საფუძველი იყო ინსპექციის დასკვნა, რომ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 250-ე მუხლის მე-8 პუნქტის შესაბამისად, თანხები უფასოდ მიღებული საქონლის სახით 11,619,103 რუბლი 79 კაპიკი. ასევე კომპანიის მიერ მიმწოდებლებისგან მიღებული პრემიები საერთო ოდენობით 11,200 160 რუბლი.

ინსპექტორატმა მიიჩნია, რომ რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 262-ე მუხლის დარღვევით, რომელიც განსაზღვრავს ხარჯების საგადასახადო აღრიცხვის მახასიათებლებს. Სამეცნიერო გამოკვლევადა კვლევა-განვითარებამ, კომპანიამ არასწორად კვალიფიცირა ამ სამუშაოების ხარჯები, თავისი სამუშაო პირობებიდან გამომდინარე, როგორც ბუნებრივი რესურსების განვითარების ხარჯები.

რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 277-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, ორგანიზაციის ლიკვიდაციისა და ლიკვიდირებული ორგანიზაციის ქონების განაწილებისას, ლიკვიდირებული ორგანიზაციის გადასახადის გადამხდელ-აქციონერთა შემოსავალი განისაზღვრება საბაზრო ფასის საფუძველზე. ქონება, რომელსაც ისინი იღებენ ამ ქონების მიღების დროს, ამ ორგანიზაციის შესაბამისი აქციონერების მიერ რეალურად გადახდილი აქციების ღირებულების გამოკლებით.

გარდა ამისა, შემოწმებამ დაასკვნა, რომ კომპანიამ, რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 269-ე მუხლის მე-4 პუნქტის 309-ე, 310-ე მუხლის დარღვევით, არ გამოთვალა, დააკავა და არ გადაირიცხა ბიუჯეტის საშემოსავლო გადასახადი გადახდილი პროცენტის სახით. უცხოურ კომპანიას.

სასამართლოების მიერ მატერიალური სამართლის ნორმების, მათ შორის რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 333.12 მუხლის არასწორი გამოყენება არ არის დადგენილი.

ამავდროულად, სასამართლომ დაადგინა, რომ 01.01.2006 წლის ნოუჰაუს გამოყენების შესახებ სალიცენზიო ხელშეკრულებით გადასახადის გადამხდელისათვის მიწოდებულ მასალებსა და დოკუმენტებში მოცემული ინფორმაცია არ წარმოადგენს ნოუჰაუს და საყოველთაოდ ცნობილია. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 95-ე მუხლის შესაბამისად ჩატარებული ექსპერტიზის შედეგები.

Ხელოვნება. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 252. დაჯგუფების ხარჯები

პუნქტი გამორიცხულია. - 2002 წლის 29 მაისის ფედერალური კანონი N 57-FZ.

2.1. ამ თავის მიზნებისათვის, ახლადშექმნილი და რეორგანიზაციული ორგანიზაციების ხარჯები აღიარებულია, როგორც ფულადი ღირებულების მქონე ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებების ღირებულება (ნარჩენი ღირებულება) და (ან) მემკვიდრეობით მიღებული ვალდებულებები. რეორგანიზაციის მიერ რეორგანიზაციის მიერ შეძენილი (შექმნილი) იურიდიული პირების რეორგანიზაცია რეორგანიზაციის დასრულებამდე. ფულადი ღირებულების ქონებრივი, ქონებრივი და არაქონებრივი უფლებების ღირებულება განისაზღვრება გადამცემი მხარის მონაცემებითა და საგადასახადო აღრიცხვის დოკუმენტებით აღნიშნულ ქონებაზე, ქონებრივ და არაქონებრივ უფლებებზე საკუთრებაში გადაცემის თარიღისათვის.